This is the translation. The original web-page (oryginalna strona): http://webspace.ship.edu/cgboer/buddhahist.html
Dr C. George Boeree
Shippensburg University
Wkrótce po śmierci lub Parinirwany Buddy pięćset mnisi spotkali się w pierwszej rady w Rajagrha, pod przewodnictwem Kaśjapa. Upali recytował kod monastyczne (vinaya), jak go zapamiętał. Ananda, Buddy kuzyn, przyjaciel, a ulubionym uczniem – i człowiekiem o niezwykłej pamięci! – lekcje recytowane Buddy (sutry). Mnisi dyskutowane szczegóły i głosowali w wersjach ostatecznych. Zostały one następnie na pamięć przez innych mnichów, które mają być tłumaczone na wiele języków indyjskich równinach. Należy zauważyć, że buddyzm pozostał tradycji ustnej przez ponad 200 lat.
W ciągu najbliższych kilku wieków, pierwotna jedność buddyzmu zaczęła się rozpadać. Najistotniejszą Podział nastąpił po drugiej rady, które odbyło się w Vaishali 100 lat po pierwszej. Po debat między bardziej liberalnej grupy i tradycjonalistów, liberalna grupa lewo i oznakowane sobie za Mahasangha – „wielką Sangha”. Oni w końcu przekształcić się w tradycji mahajany północnej Azji.
Tradycjonalistów, teraz dalej Sthaviravada lub „sposób starszyzną” (lub w Pali, Theravada), opracowany kompleksowy zbiór filozoficznych idei poza tymi, poznany przez Buddę. Te zebrano w Abhidharma lub „wyższych nauk.” Ale oni też zachęcać sporów, tak aby jeden odłam po drugim opuścili krotnie. Ostatecznie, 18 szkół opracowane, każdy z własnymi interpretacjami różnych kwestii, a rozsianych po całym Indii i Azji Południowo-Wschodniej. Dzisiaj tylko szkoła wynikające ze Sri Lanki Theravadan przeżyje.
Ashoka
Jednym z najbardziej znaczących wydarzeń w historii buddyzmu jest przypadkowe spotkanie z mnichem Nigrodha i cesarza Ashoka Maurya. Ashoka, zastępując ojca po krwawej walki o władzę w 268 roku pne, znalazł się głęboko poruszony przez rzezi on spowodował podczas tłumienia rewolty w ziemi Kalingas. Spotkanie Nigrodha przekonał cesarza Ashoka poświęcić się do pokoju. Na jego rozkaz, tysiące filarów skalnych powstały, niosąc słowa Buddy, w skrypcie Brahmi – Pierwsza pisemna wzmianka o buddyzmie. Trzecia rada mnichów odbyło się Pataliputra, stolicy imperium Ashoki.
Jest to historia, która opowiada o biednym chłopcu, który nie mając nic do orzekania Buddę jako dar, zebranych garść prochu i niewinnie przedstawiła go. Budda uśmiechnął się i przyjął go z taką samą łaskawości przyjął dary bogatych adoratorów. Ten chłopak, to powiedział, odrodził się jako cesarza Ashoki.
Ashoka wysłał misjonarzy w całych Indiach i poza nią. Niektóre poszedł tak daleko, jak w Egipcie, Palestynie i Grecji. St. Orygenes wspomina je nawet takie, które osiągnęły Brytanii. Grecy jednego aleksandryjskiej królestw północnych Indiach przyjął buddyzm, po ich król Menandros (Pali: Milinda) został przekonany przez mnicha imieniem Nagasena – rozmowa uwieczniony w Milindapanha. Kushan król północy Indii nazwie Kanishka również przeliczone, a rada odbyła się w Kaszmirze w około 100 reklam. Greckie Buddyści tam rejestrowane sutry na arkuszach miedzianych, które, niestety, nigdy nie zostały odzyskane.
Interesujące jest to, aby pamiętać, że nie jest święty w prawosławia nazwie Jozafata, indyjskiego króla, którego historia jest w istocie, że Buddy. Jozafata jest uważana za zakłócenie bodhisattwy słowo.
Sri Lanka i Theravada
Cesarz Ashoka wysłał jednego ze swoich synów, Mahindowi, a jedną z jego córek, Sanghamitta, mnich i mniszka, Sri Lanka (Cejlon) około roku 240 pne. Król Sri Lance, Król Devanampiyatissa, powitał je i przekształca. Jednym z prezentów przynieśli ze sobą była gałąź drzewa Bodhi, który został z powodzeniem przeszczepione. Potomkowie tej branży nadal można znaleźć na wyspie.
Czwarty sobór odbył się w Sri Lance, w Aloka Cave, w pierwszym wieku pne. W tym czasie, jak również i po raz pierwszy, cały zestaw Sutras odnotowano w języku Pali na liści palmowych. Stało się to za Theravada Pali Canon, z którego tak wiele naszej wiedzy o buddyzmie łodygi. Nazywana jest również Tripitaka (Pali: Tipitaka) lub trzy koszyki: Trzy sekcje kanonu stanowią Winaja Pitaka (prawo zakonne), Sutta Pitaka (słowa Buddy), a Abhidamma Pitaka (komentarze filozoficzne).
W bardzo realnym sensie, mnisi Sri Lance może być uznawany za ratowanie tradycji Theravada: Choć rozeszła raz z Indii całej Azji Południowo-Wschodniej, to omal nie umarł z powodu konkurencji ze strony hinduizmu i islamu, a także wojny i kolonializmu. Mnisi Theravada rozprzestrzeniać swoją tradycję ze Sri Lanki, Birmy, Tajlandii, Malezji, Kambodży i Laosu, i ogólnie z tych ziem do Europy i na zachodzie.
Mahayana
Mahayana rozpoczęła się w pierwszym wieku pne, jako rozwinięcie buntu Mahasangha. Ich bardziej liberalny stosunek do tradycji monastycznej dozwolone świeckich społeczności mieć większy głos w naturze buddyzmu. Lepiej lub gorzej, prostsze potrzeby zwykłych ludzi były łatwiej się Mahayanists do spełnienia. Na przykład, ludzie użyto do bogów i bohaterów. Tak, Trikaya (trzy ciała) doktryna powstała: Nie tylko Budda człowiek, który stał się oświecony, był także reprezentowany przez różne god-like Buddów w różnych atrakcyjnych niebios, jak również przez samą Dharmy lub Shunyata (pustka) lub Budda-umysł, w zależności od interpretacji przyjrzymy – rodzaj buddyjskiej Ojca, Syna i Ducha Świętego!
Ważniejszy jednak był wzrost znaczenia Bodhisattwy. Bodhisatwa jest ktoś, kto osiągnął oświecenie, ale kto zdecyduje się pozostać w tym świecie samsary w celu doprowadzenia innych do oświecenia. Jest on bardzo podobny do świętego, duchowego bohatera, dla ludzi, aby podziwiać i odwołać się do.
Wraz z nowymi pomysłami przyszedł nowych pism. zwany także sutry, są często przypisywane do samego Buddy, czasem jako specjalne przekładnie, że Budda podobno odczuwalne były zbyt trudne dla swoich pierwotnych słuchaczy i dlatego zostały ukryte dopóki czasy były dojrzałe. Najważniejszą z tych nowych Sutras są takie:
Pradżniaparamita lub Doskonałość Mądrości, ogromny zbiór tekstów często ezoterycznych, w tym słynnego Sutra Serca i Diamond Sutra. Najstarszy znany kawałek druku na świecie jest w rzeczywistości kopię Diamentowej Sutry, drukowane w Chinach w 868 reklamy.
Suddharma-Pundarika lub White Lotus Prawdziwej Dharmy, często ezoteryczne, zawiera Avalokiteshwara Sutra modlitwę do tego Bodhisattwy.
Wimalakirti-nirdesha lub Exposition Wimalakirti, znajduje nauki i historie o oświeconym gospodarza Wimalakirti.
Surangama-samadhi lub Sutra Bohatera, dostarcza instrukcji do medytacji, Shunyata i bodhisattwy. Jest to najbardziej popularny wśród buddystów Zen
Sukhavati-vyuha lub Czystej Krainy Sutra, jest najważniejszym Sutra do Czystej Krainy szkół buddyzmu. Budda mówi Ananda o Amitabha i jego Czystej Krainy lub nieba, a jak można się tam odrodzić.
Istnieje wiele, wiele innych. Wreszcie Mahajana opiera się na dwóch nowych filozoficznych interpretacji buddyzmu: madjamaki i czittamatra.
Madjamaka
Madjamaka oznacza „środkową drogę”. Można przypomnieć, że sam Budda nazwał jego sposób środkową drogę w swoim pierwszym kazaniu. Chodziło mu o to, w tym czasie, środkowy drogi między skrajnościami hedonistycznej przyjemności i skrajnej ascezy. Ale może on również odniósł się do środkowej drogi pomiędzy konkurującymi filozofii eternalizm i anihilacjonizm – przekonania, że istnieje dusza wiecznie i że dusza zostaje unicestwiona w chwili śmierci. Lub między materializmem i nihilizmem …. Indyjski mnich o imieniu Nagardżuny wziął ten pomysł i rozszerzył na to, aby stworzyć filozofię, które byłyby znane jako madjamaki, w książce o nazwie Mulamadhyamaka-karika, napisany około 150 reklamę.
Zasadniczo traktat o logicznej argumentacji, to stwierdza, że nic nie jest absolutne, wszystko jest względne, nie istnieje nic na własną rękę, wszystko jest współzależne. Wszystkie systemy, począwszy od idei, że każda rzecz jest tym, czym jest, a nie coś innego (prawo Arystotelesa wyłączonego środka), zamykającej się sprzeczne. Rygorystyczna logika, innymi słowy, prowadzi jedną z dala od wszystkich systemów, a także koncepcji shunyata.
Shunyata oznacza pustkę. To nie znaczy, że nic nie istnieje. Oznacza to, że sama w sobie nic nie istnieje, ale tylko jako część uniwersalnej sieci bytu. To stanie się centralnym pojęciem we wszystkich gałęziach mahajany. Oczywiście, w rzeczywistości jest to powtórzenie głównych buddyjskich pojęć anatman, anitya i dukkhi!
Czittamatra
Druga innowacja filozoficzny, czittamatra, przypisuje się do dwóch braci, Asandze i Vasubandhu, którzy żyli w Indiach w reklamie 300 za. Są one opracowane wcześniejsze ruchy w kierunku filozofii idealizmu lub Chitta-Matra. Chitta-matra oznacza dosłownie nic tylko. Asanga i Vasubandhu Uważa się, że wszystko, co istnieje, jest umysł lub świadomość. Co uważamy za fizyczne rzeczy to tylko projekcje naszych umysłów, urojenia lub omamy, jeśli chcesz. Aby pozbyć się tych złudzeń, musimy rozmyślać, co do szkoły czittamatra oznacza stworzenie czystej świadomości, pozbawiony wszelkiej treści. W ten sposób możemy zostawić nasze zwiedzeni indywidualne umysły i przyłączyć się do uniwersalnego umysłu, czy Buddy umysłu.
Tantra
Ostatnią innowacją było mniej filozoficzny i bardziej praktyczny: Tantra. Tantra odnosi się do niektórych pism, które są zainteresowane, nie z filozoficznych subtelności, ale z podstawowym jak do oświecenia, a nie tylko z oświecenia w kilku narodzin, oświecenia, ale tu i teraz!
Aby osiągnąć ten wyczyn, potrzebne są metody dramatyczne, te, które dla niewtajemniczonych może wydawać się dość dziwne. Tantra była domena siddhu, adept – ktoś, kto zna tajemnice, magika drogami oświecenia. Tantrą obejmuje stosowanie różnych technik, włączając w to dobrze znane Mandalas, mantras i mudras. Mandale są obrazy lub inne reprezentacje wyższej świadomości, zwykle w formie kole obrazów, które mogą zapewnić ostrość jednopunktową medytację. Mantry to słowa lub wyrażenia, które służą temu samemu celowi, jak słynny „Om Mani Padme Hum”. Mudras są pozycje rąk, które symbolizują pewne cechy oświecenia.
Mniej znane są Jidamy. Jidamem jest obrazem boga lub bogini lub innej istoty duchowej, albo fizycznie reprezentowane lub, częściej, wyobrażałem wyraźnie w oku umysłu. Znowu te reprezentują archetypowe cechy oświecenia, a jeden spiczasty medytacja na tych złożonych obrazów doprowadzić adepta do swojego celu.
Idee te miałyby ogromny wpływ na mahajany. Nie są one bez krytyki, jednak: Madjamaka bywa krytykowane jako słowo-play, a czittamatra jest krytykowane jako przywracające ATMAN wiecznej duszy lub zasadniczo do buddyzmu. Tantra jest najczęściej krytykowany, zwłaszcza dla jego nacisk na tajnych metod i silnego przywiązania do guru. Niemniej jednak, te innowacje doprowadziło do ponownego poruszenie działalności w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia, i pod warunkiem, że fundament dla rodzaju buddyzmu możemy znaleźć w Chinach, Tybecie, Japonii, Korei, Wietnamie i innych krajach wschodniej Azji.
Chiny
Legenda głosi, że cesarz chiński Ming Ti miał sen, który doprowadził go do wysyłania swoich agentów w dół Silk Road – starożytnego szlaku handlowego między Chinami a Zachodem – aby odkryć sens. Agenci wrócili z wizerunkiem Buddy i kopią Sutra w 42 rozdziałach. Sutra ta byłaby w 67 reklamie, być pierwszym z wielu, aby być przetłumaczone na język chiński.
Pierwsza wspólnota buddyjska w Chinach jest uważana za jedną z Loyang, założona przez „obcych” około 150 AD, w dynastii Han. Tylko 100 lat później wyłania się rodzimy chiński Sangha. Oraz w okresie rozbicia (lub epoki Walczących Królestw, od 220 do 589 rne), liczba buddyjskich mnichów i mniszek wzrośnie do aż dwa miliony! Najwyraźniej niepewne czasy i nędza niższych klas były podatny grunt dla klasztornych tradycji buddyzmu.
Buddyzm nie przyszedł do ziemi niewinnej religii i filozofii, oczywiście. Chiny, w rzeczywistości miał trzy główne strumienie konkurujące myśli: konfucjanizm, taoizm i religii ludowej. Confucianisim jest w istocie filozofia moralno-polityczny, obejmujący kompleksowy przewodnik ludzkich relacji. Taoizm jest filozofia życia udziałem powrót do prostszych i bardziej „naturalne” sposoby bycia. A religia ludowa – czy powinniśmy powiedzieć, religie – składała się z bogatej mitologii, przesądów, astrologia, czytanie z wnętrzności, magia, medycynie ludowej, i tak dalej. (Należy pamiętać, że jestem tutaj uproszczeniu: Oczywiście konfucjanizm i taoizm są tak wyrafinowane jak buddyzm)
Mimo że różne strumienie czasami konkurowały ze sobą oraz z buddyzmie również podawany siebie wzbogacony siebie i przeplatają się ze sobą. Z biegiem czasu, Mahajana Indii stał Mahajany Chin, a później, Korei, Japonii i Wietnamu.
Czysty kraj
Pierwszym przykładem jest historycznie Czysta lądowy (Ching-T’u, J: Jodo). Chłopi i osoby pracujące z Chin zostały wykorzystane do bogów i bogiń, modląc się o deszcz i zdrowia, martwiąc się o niebie i piekle, i tak dalej. To nie był wielki krok, aby znaleźć się w kosmologii buddyzmu i teologii podstaw tradycji religijnych, które w pełni dopasować do tych potrzeb i przyzwyczajeń, zapewniając jednocześnie wyrafinowany fundament filozoficzny.
Pomysł ten czas jako upadły lub gorszej czasu – tradycyjne w Chinach – doprowadziły do tego, że już nie jesteśmy w stanie osiągnąć oświecenie na własną mocą, ale musi polegać na wstawiennictwo wyższych istot. Transcendentny Budda Amitabha, a jego zachodnia raj („czysta ziemia”), wprowadzony w Sutra Sukhavati-vyuha było idealne dopasowanie.
Ch’an
Kolejna szkoła, która miała być szczególnie silnym wpływem myśli chińskiej był Medytacja School – Dhjana, Ch’an, Syn lub Zen. Według tradycji Indian mnich Bodhidharma pochodzących z zachodu do Chin około 520 reklam. Było Bodhidharma, mówi się, kto przeprowadza Silent Transmisja stać się pierwszym patriarchą Szkoły Ch’an w Chinach:
Od samego początku, Budda miał zastrzeżenia co do jego zdolności do komunikowania się jego przesłanie do ludzi. Słowa po prostu nie mógł nosić taką wzniosłą wiadomość. Tak więc, w jednym przypadku, gdy mnisi wokół niego czekał na kazaniu powiedział absolutnie nic. On po prostu podniósł kwiat. mnisi oczywiście były zmieszany z wyjątkiem Kaśjapa, który rozumie uśmiechem. Budda uśmiechnął się, a tym samym rozpoczął Silent Transmission.
Buddyzm Zen skupia się na rozwijaniu natychmiastowe świadomości Buddy umysłu poprzez medytację nad pustką. Jest znany ze swojej dymisji pisanego i mówionego słowa i od czasu do czasu na jego szorstki-house wybryki. Należy jednak rozumieć, że istnieje wielka cześć dla Buddy, Dharmy i Sangha, nawet gdy są one pozornie nie zwracając uwagi, nabija, a nawet odwracając je do góry nogami.
Zen przyczynił własną literaturę buddyjską tyglu, w tym platformy Sutra, napisany przez Hui Neng, szóstego patriarchy, około 700 reklamie., Rekord Niebieskiej Klifu, napisany około 1000 ad. I Bezbramna brama, napisane na temat 1200 ogłoszenie. I nie należy zapominać, słynne dziesięć Ox-pasterski zdjęcia, które wielu postrzega jako zawierające istotę wiadomości Zen.
Rozkwit szkół
Podczas panowania dynastii Sui (581-618) i dynastii T’ang (618-907), Buddyzm chiński doświadczyli, co jest określane jako „rozkwitu szkół”. Filozoficzne inspiracje madjamaki i czittamatra, jak również Czystą Krainę i Ch’an Sutry, interakcji z już złożonych filozofii konfucjanizmu i taoizmu, doprowadziło do regularnego renesansu w myśli religijnej i filozoficznej.
Znajdziemy realistycznej szkoły, w oparciu o „wszystko istnieje” hinajany szkole; Trzy-traktaty Szkoła, na podstawie madjamaki; idealista Szkoła, na podstawie czittamatra; Szkoła tantryczny; Flower Ozdoba szkolnych (Hua Yen j: Kegon), która polegała na konsolidację różne formy; i White Lotus Szkoła (T’ien-Tai, J: Tendai), który koncentruje się na Sutry Lotosu.
Wszystkie chińskie Szkoły miały swoich przedstawicieli w krajach sąsiednich. Korea było opracowanie własne potężny forma Ch’an nazywa Syna. Wietnam opracował formę Ch’an że przyjęta aspekty Czystej Krainy i hinajany. Ale to była Japonia, która miałaby dzień sportu z chińskiego buddyzmu, i przekazać tradycji mahajany na USA i na zachodzie w ogóle.
Japonia
Znowu zaczynamy od legendarnego: Delegacja przybyła z Korei z prezentów dla cesarza Japonii w 538 AD, włącznie z brązu Buddy i różnych sutr.. Niestety plagą doprowadziła cesarza, aby wierzyć, że tradycyjne bogowie Japonii zostały denerwują, więc musiał prezenty wrzucono do kanału! Ale dwór cesarski w 600 roku, w swoim stałym wysiłkiem być tak wyrafinowana jak sądy ich wybitnych sąsiadów, chiński, nadal należy wyciągnąć do buddyzmu.
Chociaż początkowo jako religii klas wyższych, w 900 roku, Czysta Ziemia weszła do obrazu jako ulubione chłopa i klas pracujących. A w 1200 roku, chan, relabeled Zen, przybył do Japonii, gdzie został entuzjastycznie przyjęty przez, między innymi, w klasie wojownika lub samuraja.
Zen została wprowadzona do Japonii przez dwóch szczególnie uzdolnionych mnichów, którzy pojechali do Chin za ich wykształcenie: Eisai (1141-1215) przyniósł Lin-chi (j: Rinzai) Ch’an, z koanami a czasami skandaliczne wybryki; Dogen (1200-1253) przedstawia bardziej stateczny Ts’ao Tunga (j: Soto) Ch’an. Ponadto Dogen jest szczególnie podziwiany za swoją masywną traktacie, Shôbôgenzô.
Ch’an zawsze miała artystyczną stroną do niego. W Chinach i gdzie indziej, pewien prosty, elegancki styl pisania i rysowania rozwinięte wśród mnichów. W Japonii ten stał się jeszcze bardziej wpływowy aspektem Zen. Mamy, na przykład, poezja, kaligrafia i malarstwo różnych mnichów – Bankei (1622-1698), Basho (1644-1694), Hakuin (1685-1768), a Ryokan (1758-1831) – które stały się międzynarodowym ukochany.
Jeden ostatni japoński innowacja przypisuje się zazwyczaj nieco niekonwencjonalny mnich Nichiren (1222/82). Po przeszkoleniu w tradycji Tendai or White Lotus, doszedł do przekonania, że Lotus Sutra prowadzone wszystko, co było niezbędne do życia buddyjskiej. Co więcej, uważał, że nawet nazwa Sutra było za mało! Więc on zachęcał swoich uczniów do intonować tę mantrę: „hołd Lotus Sutra” Namu-myoho-renge-kyo, co oznacza, praktyka ta sama zapewni oświecenie w tym życiu. W rzeczywistości, twierdził, wszystkie inne formy buddyzmu były niewielkie wartości. Nie trzeba dodawać, że nie został doceniony przez buddyjskich uprawnień dnia. Spędził resztę swojego życia we względnej izolacji. Nichiren Szkoła niemniej okazał się jednym z najbardziej udanych form buddyzmu na świecie!
Tybet
Wreszcie, wróćmy się uwagę na najbardziej tajemniczym miejscu historii buddyzmu w Tybecie. Jego pierwsze spotkanie z buddyzmem wystąpił w reklamie 700 jest, gdy mistrz tantryczny, Guru Rinpocze, przybył z Indii do walki z demonami Tybetu do kontroli. Demony złożone, ale pozostał na zawsze częścią buddyzmu tybetańskiego – jako jego opiekunów!
Podczas 800 i 900, Tybet przeszedł „ciemnym wieku”, podczas której buddyzm doznał coś w rodzaju wpadka. Ale w 1000 roku, powrócił w mocy. A w 1578 roku, gdy władcy Mongołów nazwie szef gelug Szkoły Dalajlamy, czyli „guru tak wielkie jak ocean”. Tytuł powstał z mocą wsteczną do dwóch wcześniejszych dyrektorów szkoły. Piąty Dalajlama znany jest doprowadzenie wszystkich Tybecie pod jego kontrolą religijnych i politycznych.
Ród trwa aż do obecnego 14 Dalajlamy Tenzina Gjaco, urodzonego 1935. W 1989 roku otrzymał Nagrodę Nobla za swoje wysiłki w imieniu swojego ludu i narodu, które zostały przejęte przez komunistycznych Chinach w 1951 roku.
Zachód
To było w drugiej połowie 1800 roku, że buddyzm pierwszy stał się znany na zachodzie. Wielkie europejskie imperia kolonialne przyniósł starożytnych kultur Indii i Chin z powrotem do wiadomości intelektualistów Europy. Uczeni zaczęli uczyć się języków azjatyckich i tłumaczyć teksty azjatyckiej. Awanturnicy zbadane wcześniej odcinający miejsca i rejestrowane kultur. Entuzjaści religijne cieszył się egzotyczne i mistyczne ton azjatyckich tradycji.
W Anglii na przykład towarzystwa wyrastały dla wielbicieli „Orientalia”, takich jak TW Rhys Davidów Pali Text Society i T. Boże Narodzenie Humphreys’ buddyjskiej Society. Książki zostały opublikowane, takich jak poematu Sir Edwin Arnold w świetle Azji (1879). A pierwsze zachodnie mnisi zaczęli się sami wiedzą, jak Allan Bennett, chyba pierwszym, który przyjął imię Ananda Metteya. W Niemczech i Francji, a także, buddyzm był gniew.
W Stanach Zjednoczonych, było podobne poruszenie zainteresowania. Przede wszystkim, tysiące chińskich imigrantów przybywało do zachodniego wybrzeża w latach 1800, wiele, aby zapewnić tanią siłę roboczą dla kolei i innych branż rozwijających się. Ponadto, na wschodnim wybrzeżu, intelektualiści byli czytania o buddyzmie w książkach przez Europejczyków. Jednym z przykładów był Henry Thoreau, który, między innymi, tłumaczone francuską Buddyjski Sutra na język angielski.
Odnowienie zainteresowania przyszedł w czasie II wojny światowej, podczas której wielu azjatyckich buddyści – takie jak Zen autor DT Suzuki – przybył do Anglii i USA, i wielu europejskich buddystów – jak Zen autor Alan Watts – przyszedł do nas jako tych przykłady sugerują, Buddyzm Zen była szczególnie popularna, zwłaszcza w USA, gdzie został wplątany w artystycznej i literackiej ruchu beatnik jako „bić Zen”.
Jeden po drugim, europejskie i Amerykanie, którzy studiowali w Azji wrócił z ich wiedzy i założył klasztory i społeczeństw, mistrzów Azji przyszedł do Europy i Ameryki, aby znaleźć klasztorów, a azjatyckie populacje imigrantów z Chin, Japonii, Wietnamie i innych krajach, spokojnie kontynuowali buddystą praktyk.
Obecnie uważa się, że istnieje ponad 300 milionów buddystów na całym świecie, w tym co najmniej ćwierć miliona w Europie, a pół miliona każdy w Ameryce Północnej i Południowej. Mówię „co najmniej”, bo inne szacunki pójść nawet trzech milionów w samych Stanach Zjednoczonych! Niezależnie od liczby mogą być, buddyzm jest czwartym co do wielkości religią na świecie, po chrześcijaństwa, islamu i hinduizmu. I, mimo że poniósł znaczne komplikacje w ciągu wieków, wydaje się być przyciąga coraz więcej ludzi, jako religię lub filozofię życia.
Zasoby
Snelling, John (1991). Buddyjski Handbook. Rochester, VT: Inner Traditions.
Encyklopedia Filozofii Religii i Wschodniej (1994). Boston: Szambali.
CD Encyclopaedia Britannica (1998). Chicago: Encyclopaedia Britannica.
Copyright 1999 przez C. George Boeree.