This is the translation. The original web-page (oryginalna strona): http://webspace.ship.edu/cgboer/buddhapsych.html
C. George Boeree, Ph.D.
Shippensburg University
Cztery Szlachetne Prawdy brzmi jak podstawami każdej teorii z korzeniami terapeutycznych: 
1. Życie jest cierpieniem. Życie jest w bardzo najmniej pełne cierpienia, a to może łatwo uznać, że cierpienie jest nieodłącznym elementem życia. Jeśli mam zmysły, czuję ból; jeśli mam uczucia, czuję niepokój; czy mam zdolność do miłości, będę mieć zdolność do smutku. Takie jest życie.
Duhkha, w sanskrycie cierpienia, jest również tłumaczone jako stresu, niepokoju i niedoskonałości. Budda chciał nam zrozumieć cierpienie jako podstawa do poprawy. Jednym z kluczy do zrozumienia cierpienia jest zrozumienie anitya, co oznacza, że wszystkie rzeczy, w tym rzeczy życia, naszych bliskich i nas samych, są nietrwałe. Innym kluczowym pojęciem jest anatman, co oznacza, że wszystkie rzeczy – nawet my – nie mają „duszę” lub substancji wieczne. Bez substancji, nic nie stoi sam i nikt nie ma oddzielną egzystencję. Wszyscy są ze sobą połączone, a nie tylko z naszego ludzkiego świata, ale z wszechświatem.
W psychologii egzystencjalnej, mówimy o ontologicznej niepokoju (lęku, angst). To też jest charakteryzowany jako nieodłączna część życia. Rozumie się ponadto, że w celu poprawy własnego życia, trzeba zrozumieć i zaakceptować ten fakt życia, i że jeden wysiłek sprawia, unikając przy tym faktem jest źródłem nerwicy. Innymi słowy, zaprzeczając lęk zaprzecza samo życie. Gdy piosenka blues zaznacza, „jeśli nie boi, nie jest w porządku!”
Nietrwałość również ma swój korelat w koncepcji bycia-ku-śmierci. Nasza szczególna pozycja jest śmiertelny i wiedząc o tym jest głównym źródłem niepokoju, ale także to, co sprawia, że nasze życie i wybory robimy, sensowne. Czas staje się ważna tylko wtedy, gdy istnieje tylko tak dużo. Postępuje słusznie i kochający ktoś ma tylko sens, gdy nie masz wieczność pracować.
Anatman – jedna z centralnych pojęć buddyzmu – jest również centralnym pojęciem w psychologii egzystencjalnej. Jak Sartre ujął, nasze egzystencja poprzedza nasze esencje. To znaczy, że jesteśmy swego rodzaju „nicości”, że szczepy, aby stać się „coś”. Jednak tylko przez uznając nasze życie jako bardziej kwestia ruchu niż substancją mamy szans na autentycznej istoty.
2. Сierpienie wynika z zamocowania. Można powiedzieć, że przynajmniej znaczna część cierpień doświadczamy wychodzi z siebie, z naszym pragnieniem, aby przyjemność, szczęście i miłość trwała wiecznie i aby ból, niepokój i smutek zniknie z życia w ogóle.
W moim odczuciu, nie do końca zgodne z niektórych buddyjskich interpretacji, jest to, że nie są w związku z tym, aby uniknąć przyjemność, szczęście i miłość. Nie jesteśmy wierzyć, że wszystkie cierpienie pochodzi od nas samych. Tyle, że to nie jest konieczne, został postrzelony raz ze strzałką, aby strzelać się znowu, jak Budda ujął.
Załącznik jest tłumaczenie słowa Trishna, które mogą być również tłumaczone jako pragnienie, pragnienie, pożądanie, pragnienie lub przywiązania. Gdy nie uda nam się rozpoznać, że wszystkie rzeczy są niedoskonałe, nietrwałe i niematerialne, przywiązujemy się do nich w złudzeniu, że rzeczywiście są one doskonałe, trwałe i znaczące, i że przez przywiązanie do nich, my też będzie idealny, trwały i znaczące.
Innym aspektem przyłączenia jest dvesha, co oznacza unikaniu nienawiści. Do Buddy, nienawiść była tak dużo przywiązanie jako przywiązania. Tylko podając te rzeczy, które powodują nam ból trwałość i substancję dajemy im siłę do nas boli bardziej. Możemy skończyć obawiając się, że nie może nam zaszkodzić, które, ale nasi same obawy.
Trzeci aspekt przyłączenia jest avidyą, czyli niewiedza. Na jednym poziomie, to odnosi się do nieznajomości tych Czterech Szlachetnych Prawd – nie rozumiejąc prawdę niedoskonałości i tak dalej. Na głębszym poziomie, oznacza to również „nie widząc”, czyli nie bezpośrednio doświadcza rzeczywistości, lecz widząc naszą osobistą interpretację tego. Co więcej, bierzemy naszą interpretację rzeczywistości jako bardziej realne niż sama rzeczywistość i interpretować żadnych bezpośrednich doświadczeń samej rzeczywistości jako iluzji czy „zwykłe pozorom!”
Psychologia egzystencjalna ma kilka podobnych koncepcji tutaj, jak dobrze. Nasz brak „istoty” lub skazane struktury naszej „nicości”, prowadzi nas do pragnąć solidność. Jesteśmy, można powiedzieć, trąby powietrzne, które pragną oni skały. Mamy trzymać się rzeczy, w nadziei, że będą one dostarczyć nam pewnej „masy”. Staramy się włączyć naszych bliskich do rzeczy żądając, że nie zmieniają one, czy staramy się je zmienić w idealnych partnerów, nie zdając sobie sprawy, że posąg , choć może żyć wiecznie, nie ma miłości, aby dać nam. Staramy się stać nieśmiertelni, czy przez lęk napędzane wiary w bajkach, albo poprzez nasze dzieci i wnuki do klonów siebie, lub dostania się do historii albo na talk show. Mamy nawet trzymać się nieszczęśliwym życiu, ponieważ zmiana jest zbyt przerażające.
Lub staramy się stać kawałek większego tortu: najbardziej przerażających rzeczy, które widzieliśmy w tym wieku są masowe ruchy, czy są nazistami lub czerwona osłona lub Ku Klux Klan albo … no, ty je wymienić. Jeśli jestem tylko małą burzę, być może poprzez łączenie innych z mojego rodzaju, że mogę być częścią huragan! Poza te olbrzymie ruchy są wszystkie te drobne – ruchy polityczne, rewolucyjne ones, religijne, te, te, obejmujące antyreligijny, nic więcej niż stylu lub mody, a nawet lokalnym domu bractwa. I pamiętać, że klej trzyma je razem jest taka sama: nienawiść, która z kolei opiera się na lęku, który pochodzi z czując małe.
Wreszcie, psychologia egzystencjalna omawia również swoją wersję ignorancji. Każdy posiada systemy wierzeń – osobiste i społeczne – które pozostają na zawsze przetestowane przez bezpośredniego doświadczenia. Mają taką moc pobytu ponieważ wbudowane w nich to catch-22, kolisty argumentem, który mówi, że dowody lub rozumowanie, które zagraża system wierzeń jest ipso facto nieprawidłowe. Te systemy przekonań może wahać się od wielkich teorii religijnych, politycznych i ekonomicznych do małego przekonania, że ludzie trzymają im powiedzieć, że są one – lub nie – godny. Jest to część zadania terapii, aby powrócić nas do bardziej bezpośredniej świadomości rzeczywistości. Jak Fritz Perls powiedział kiedyś: „musimy stracić nasze umysły i przyjść do naszych zmysłów!”
3. Cierpienie może być ugaszony. Przynajmniej, że cierpienie dodamy do nieuniknionego cierpienia życia może być ugaszony. Lub, jeśli chcemy być jeszcze bardziej skromne w naszych roszczeń, cierpienie może być co najmniej zmniejszone.
Wierzę, że z lat praktyki, niektórzy mnisi mogą być w stanie przekroczyć nawet prosty, bezpośredni, fizyczny ból. Nie sądzę jednak, że nas zwykłych ludzi w naszym codziennym życiu mają możliwość poświęcając te dziesięciolecia do takiego ekstremum praktyce. Moim celem jest zatem na zmniejszenie cierpienia psychicznego zamiast wyeliminowanie wszelkiego bólu.
Nirvana to tradycyjna nazwa stanu rzeczy (lub niebycie, jeśli wolisz), w którym wszystko przywiązanie, a więc wszystkie cierpienia, został wyeliminowany. To jest często tłumaczone jako „dmuchanie”, z myślą, że możemy wyeliminować siebie jakbyśmy zdmuchnąć świecę. Może to być właściwe zrozumienie, ale wolę ideę wydmuchiwania pożar, który zagraża przerastają nas, a nawet idei zabierając tlen, który utrzymuje pożary spalania. Rozumiem przez to, że przez „wydmuchiwanie” przywiązanie, nienawiść i ignorancja, my „zdmuchnąć” niepotrzebnego cierpienia.
Mogę brać trochę skok tutaj, ale wierzę, że buddyjska koncepcja nirwany jest dość podobna do Egzystencjaliści wolności. Wolność jest w rzeczywistości, był używany w buddyzmie w kontekście wolności od narodzin lub wolności od skutków karmy. Dla Existentialist, wolność jest fakt naszego istnienia, jedną które często ignoruje, a które niewiedza prowadzi nas do zmniejszonego życia.
4. I nie ma sposobu, aby ugasić cierpienia. To jest to, co wszyscy terapeuci wierzyć – każdy w swojej własnej drodze. Ale tym razem mamy do czynienia na co teoria -dharma Buddy – ma do powiedzenia: Nazwał ją Ośmiorakiej Ścieżki.
Pierwsze dwa odcinki drogi są określane jako Prajna, czyli mądrości:
Widok z prawej strony – zrozumienie Czterech Szlachetnych Prawd, zwłaszcza naturę wszystkich rzeczy, jak niedoskonałe, nietrwałe i niematerialne i naszej własnej winy cierpienia jako założona w chwytania nienawiści i niewiedzy.
Prawo aspiracja – mając prawdziwą chęć uwolnienia się od przywiązania, ohydę i ignorancji. Pomysł, że poprawa przychodzi tylko wtedy, gdy poszkodowany wykonuje pierwszy krok aspirujących do poprawy jest podobno 2500 lat.
Dla psychologa egzystencjalnej, terapia jest czymś, ani terapeuta ani klient wykonuje w pozycji leżącej – jeśli będzie za przeproszeniem kalambur. Terapeuta musi podjąć asertywnej roli w pomaganiu klientowi uświadomić sobie rzeczywistość jego cierpienia i jego korzeni. Podobnie, klient musi podjąć asertywnej roli w działaniach na rzecz poprawy – nawet jeśli oznacza to, że w obliczu obaw, że pracuję tak ciężko, aby uniknąć, a zwłaszcza z widokiem na obawę, że będą one „stracić” się w tym procesie.
Kolejne trzy segmenty ścieżki zapewnić bardziej szczegółowe wytyczne w formie nakazów moralnych, zwanego sila:
Prawo mowy – powstrzymywanie się od kłamstwa, plotkować i szkodliwe mowy ogólnie. Mowa jest często nasza niewiedza objawiło, i jest najczęstszym sposobem, w jaki możemy zaszkodzić innym. Nowoczesne psychologowie podkreślają, że należy przede wszystkim przestać okłamywać samego siebie. Ale dodaje, że buddyzm przez praktykujących jest prawdziwe dla innych, a jeden będzie coraz trudniej się fałszywe do siebie.
Prawo działania – zachowuje samego siebie, powstrzymywanie się od działań, które ranią innych (a przez implikację siebie), takich jak zabijanie, kradzież i nieodpowiedzialnego seksu.
Właściwe życie – wykonanie własnego życia w sposób uczciwy, bez bolesny sposób. Oto jeden nie mówimy o wiele w naszym społeczeństwie dzisiaj. . Można się tylko zastanawiać, jak wiele cierpienia wychodzi z chciwych, cut-throat, nieuczciwych kariery często uczestniczyć w tym bynajmniej nie oznacza, że wszystko musi być mnisi: Wyobraź dobrego można zrobić jako uczciwego, współczujący, pracowity księgowy, przedsiębiorca, prawnik lub polityk!
Muszę wstrzymać tutaj, aby dodać kolejny buddyjską koncepcję do obrazka: karma. Zasadniczo, karma odnosi się do dobrych i złych uczynków i konsekwencjach, jakie one przynoszą. W niektórych gałęzi buddyzmu, karma ma do czynienia z jakiego rodzaju reinkarnacji się spodziewać. Ale inne gałęzie zobaczyć go po prostu jako ujemny (lub pozytywnych) skutków czyjeś działania mają na swej integralności. Za skutki swoich czynów egoistycznych mieć na innych, na przykład, każdy czyn egoistyczny „ciemnieje swoją duszę”, i sprawia, że szczęście, które znacznie trudniej znaleźć. Z drugiej strony, każdy dobry uczynek, jak Cyganie mówią, „wraca do ciebie trzy razy”. Mówiąc prościej, cnota jest nagrodą i vice własne piekło.
Charakter wyboru moralnego było głównym problemem egzystencjalizmu, jak również. Według egzystencjalistów, budujemy nasze życie poprzez nasze wybory moralne. Ale zobaczyć moralność jako wysoce indywidualistyczny rzeczy – nie jest oparty na prostych formułach rozpoczynających się od „Nie będziesz …” i przekazał nam bezpośrednio od Boga. Faktycznie, wybór moralny jest czymś, z udziałem prawdziwego człowieka w prawdziwej sytuacji, a nikt nie może zgadywać cudzych decyzji. Jedynym „zasada” jeden stwierdzi w egzystencjalizmu jest to, że decyzja moralna musi pochodzić z pewnej pozycji, to znaczy, że z autentyczności.
Może powinienem też wstrzymać, żeby wyjaśnić, co rozumie się przez egzystencjalnej koncepcji autentyczności. Znaczenie powierzchnia jest prawdziwy, a nie sztuczne lub fałszywe. Więcej całkowicie, to znaczy żyć swoje życie z pełną akceptacją własnej wolności i odpowiedzialności i niepokoju, które pociąga za sobą wolność. To jest często postrzegana jako sprawa życia odważnie. Dla mnie to brzmi podejrzanie jak oświecenie.
Jest inna podobna filozofia etyczna chciałbym wspomnieć: to położony etyka Josepha Fletchera. Jest Christian teolog, który znajdzie tradycyjne autorytarne markę etyki chrześcijańskiej nie w zgodzie z podstawowym przesłaniem Chrystusa. Nie trzeba dodawać, że podniosło sierść wielu konserwatywnych chrześcijan, mówiąc, że moralność nie jest sprawą absoluty, ale indywidualnego sumienia w szczególnych sytuacjach. Uważa on, że jeśli akt jest zakorzenione w prawdziwej miłości, to jest dobre. Jeśli jest to zakorzenione w nienawiści, egoizmu czy apatii, to jest złe. Mahajana (północna) Buddyzm mówi bardzo dużo tej samej rzeczy.
To jest zawsze kwestia rozbawieniem mi się, że moi uczniowie, nie znając wszystkich wielkich filozoficznych i religijnych debatach na temat moralności, wszystko wydaje się całkiem świadomy, że celowo rani innych (lub siebie) jest złe, i robi jeden najlepiej pomóc innym (i sobie) jest dobry. Jeśli spojrzeć na wypowiedzi Buddy na moralność – czy Chrystusa – znaleźć ten sam prostotę.
Ostatnie trzy odcinki drogi są buddyzm nich jest najbardziej znany, a troska samadhi lub medytacja. Muszę powiedzieć, że mimo popularnej koncepcji, bez mądrości i moralności, medytacja jest bezwartościowe, a może być nawet niebezpieczne.
Właściwy wysiłek – przejęcie kontroli nad swoim umysłem i jej zawartość. Prosty, bezpośredni praktyką jest to, czego potrzeba, rozwijającego się dobrych nawyków mentalnych: Gdy złe myśli i impulsy powstają, powinny być opuszczone. Odbywa się to poprzez obserwację myśli bez przywiązania, uznając go za to, co jest (bez zaprzeczenie lub represje!), I pozwalając jej rozproszyć. Dobre myśli i impulsy, z drugiej strony, powinny być pielęgnowane i uchwalone. Uczynić cnotę nawykiem, jak stoicy mawiał.
Istnieją cztery stany „Sublime” (cztery niezmierzoności), że niektórzy buddyści rozmawiać. Te stany wzniosłe są w pełni doświadczony przez świętych stworzeń zwanych boddhisattvas, ale reszta z nas powinien praktykować im każdą chwilę każdego dnia jako ćwiczenie w samodoskonalenia. Są miłującej dobroci dla wszystkich spotkać, współczucie dla tych, którzy cierpią, radość dla innych, bez zawiści i spokojem lub spokojnej, równomiernie wyważony stosunek do wzlotów i upadków życia.
Właściwa uważność – uważność odnosi się do rodzaju medytacji udziałem akceptację myśli i spostrzeżeń, a „nagiej uwagi” do tych wydarzeń bez przywiązania. Nazywa Vipassana w Theravada (południowa) Buddyzm tradycji i shikantaza w Ch’an (Zen) tradycji. Ale to jest zrozumiałe, że uważność jest rozszerzenie do codziennego życia, jak również. To staje się sposobem na rozwijanie pełniejszy, bogatszy świadomości życia i deterent do naszej tendencji do sleepwalk naszą drogę przez życie.
Jedną z najważniejszych zasad moralnych w buddyzmie jest unikanie świadomości malejąca lub substancji zmieniających – tj alkoholu lub narkotyków. To dlatego, że wszystko, co sprawia, że mniej niż w pełni świadomy wysyła w kierunku przeciwnym do poprawy głębszej ignorancji.
Ale są jeszcze inne rzeczy oprócz leków, które zmniejszają przytomność. Niektórzy ludzie starają się unikać życie, znikając w żywności lub seksualności. Inni znikają w pracy, bezmyślną rutynę lub sztywnych, stworzonych przez siebie rytuały.
Utonięcia siebie w rozrywki jest jednym z dzisiejszych ulubionych substytuty heroiny. Myślę, że współczesne media, zwłaszcza telewizja, sprawiają, że bardzo trudno jest utrzymać równowagę. Chciałbym zobaczyć powrót do nieco wiktoriańskim pojęcia „budujących objazdów”: zobaczyć dobry film na taśmie wideo lub PBS – bez reklam, proszę – lub przeczytać dobrą książkę, posłuchać dobrej muzyki, i tak dalej.
Możemy też utopić świadomości w rzeczach materialnych – Szybkie samochody, ekstrawaganckie ubrania, i tak dalej. Koszyk jest sama stać się sposobem na uniknięcie życie. Najgorsze jest mieszanie istotności z rozrywki. Podczas gdy mnisi i mniszki uniknąć frywolne dywersji i luksusowe posiadłości, otaczamy się z reklam, infomercials i całych sieci handlowych, jak gdyby thery były skuteczne formy „kontroli bólu!”
Właściwa koncentracja – medytując w taki sposób, aby opróżnić nasze natury załączników, unikane i ignorancji, tak, że możemy zaakceptować niedoskonałości nietrwałość i insubstantiality życia. Zazwyczaj jest to traktowane jako najwyższej formy medytacji buddyjskiej i pełne praktyka jest dość znacznie ograniczona do mnichów i mniszek, którzy postępują znacznie allong ścieżkę.
Ale podobnie jak wcześniejsze ścieżki zapewnić podstawę dla późniejszych tras, późniejsze często obsługują wcześniejsze. Na przykład, stopień „spokojnego spoczywania” (Szine) początkowej wersji koncentracji, ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju uważności i uczy się wszystkich medytujących początku. To jest liczenie oddechów lub intonowanie mantr większość ludzi nie słyszał. Ten passifying umysłu jest w rzeczywistości, ważne do uważności, wysiłku, wszystkie praktyki moralnej, a nawet utrzymanie widzenia i aspiracji. Wierzę, że ta prosta forma medytacji jest najlepszym miejscem dla tych, którzy cierpią, aby rozpocząć – chociaż raz, reszta ośmiokrotnie ścieżki jest istotne dla poprawy długoterminowej.
Większość terapeutów wiedzieć: Lęk jest najczęstszą manifestacją psychologicznego cierpienia. A gdy to nie lęk, to nierozwiązane gniew. A gdy to nie złość, to wszechobecny smutek. Wszystkie trzy z nich może być nastrojony gotowe do rozsądnego poziomu zwykłą medytację. Medytacja nie wyeliminuje tych rzeczy – że wymaga mądrości i moralności całego programu – ale to daje poszkodowanemu szansę zdobycia mądrości, moralności, itp!
Poza polecając prostą medytację, terapeuta może polecić uproszczenie życia, unikanie sensacji lub wyzysku rozrywki, wakacje z aktualnościami, rekolekcje do klasztoru, albo prosty wakacje weekend. Jeden z moich ulubionych wyrażeń jest „mniej znaczy więcej!”
Jak już wspomniano wcześniej, niektórzy buddyści mają wyrazem „nirwana jest samsarę”, co oznacza, że do perfekcji życie to życie. Chociaż istnieje wiele mówić o wielkich intuicji i niesamowite enlightenments i nawet paranormalnych zdarzeń, co buddyzm jest naprawdę chodzi, moim skromnym zdaniem, jest powrót do tego życia, swój własny trochę życia, z „nowym podejściem”. Będąc więcej spokojny, bardziej świadomy, ładniejszy osoba moralnie, kogoś, kto dał się zazdrość i chciwość i nienawiść i taki, który rozumie, że nic nie jest na zawsze, że smutek jest cena chętnie płacić za miłość …. to życie staje się bardzo najmniej znośne. Zatrzymujemy torturować siebie i pozwoli się cieszyć, co tam jest, aby cieszyć. I nie jest to dobry interes, aby cieszyć!
Moi przyjaciele buddyjscy często używają terminu „praktyki” za to, co robią. Zachęcają one do siebie na „dalej ćwiczyć.” Nikt nie jest zbyt strasznie zaniepokojony, jeśli nie są doskonałe – nie spodziewałem. Tak długo, jak wybrać się do góry i praktykować trochę więcej. Dobrą podstawą terapii.