This is the translation. The original web-page (oryginalna strona): http://webspace.ship.edu/cgboer/athenians.html
Ateńczycy
Kiedy myślimy o starożytnej Grecji, myślimy od razu od Aten. Kilka filozofów Omówiliśmy już uznać to szczyt ich kariery przyjść i uczyć się w tym wielkim mieście.
Ale Ateny nie zawsze było świetne. Zaczęło się jako zbiór wsi w najbiedniejszych gruntów rolnych w Grecji. Tylko ostrożnie tendencję winogrona i oliwki podane wcześnie Ateny z utrzymania, że i handel.
Odległość między bogatymi – rządzących rodzin arystokratycznych obrotu – i mają biednymi – pracujących chłopów ziemię – i towarzyszącej feudalnego ucisku, rosły tak wielka, że wyglądało to miasto i jego okolic załamie się pod ciężarem.
W 594 roku pne, przywódcy klasy średniej rekrutowani kupca Solon zaakceptować kierownictwo miasta i przywrócić spokój i dobrobyt. Zaczął poprzez anulowanie wszystkich długów i uwolnienie wszystkich, którzy zostali zniewoleni z powodu zadłużenia. Potem przystąpił do projektu konstytucji, w której populacja została podzielona na cztery klasy w całości oparte na wartości ekonomicznej, z zachowaniem najwyższych największą moc, ale najniższy jest zwolniona z podatków.
Po trudnym okresie przejściowym, pierwszy na świecie demokracja powstała pod kierownictwem Klejstenes w 507 rpne, kiedy decried że wszyscy ludzie wolni będzie dopuszczona do głosowania. To, oczywiście, jest daleki od pełnej demokracji, ale nie oceniać ich zbyt surowo: Niewolnictwo nie byłoby zakazane aż do 1814 roku, kiedy Meksyk stałby się bardzo pierwszy suwerenny naród na stałe zakaz niewolnictwa. USA nie uwolni jego niewolników aż do roku 1865 z 13 poprawek. A kobiety nie dostać się do głosowania aż do Nowej Zelandii dał im głosowanie w 1893 zajęłoby USA do 1919 i 19 poprawek.
Niestety, w tym samym czasie rozpoczął eksperyment demokratyczny, wielkie imperium perskiego na wschodzie postanowił rozszerzyć do, po pierwsze, Ionia, a następnie Grecja właściwa. Ale w 490 roku pne Grecy pokonali 20.000 100.000 wojska perskie pod Maratonem, na północ od Aten. (Posłaniec nazwie Pheidippides prowadził 26 mil – 42,195 km – do Aten, aby dać im dobrą nowinę, stąd sport maraton! Uruchomiony)
W 481, cesarz perski Kserkses wysłał armię ponad dwa miliony ludzi, wspieraną przez flotę 1200 statków, aby ponownie zaatakować Grecję. Armia zniszczyła północy Grecji i przygotowane do ataku na Ateny. Odkryli miasto wyludnione. Perski granatowy jednak znaleźć greckiej floty czeka na niego w Zatoce Salamis. Grecy wygrał dzień przed ogromnymi kursów. Przez 479, Persowie zostali zmuszeni z powrotem do Azji Mniejszej.
Jeśli wydaje się to tylko mały kawałek historii, należy rozważyć: To zwycięstwo pozwoliło grecka przygoda nadal produkować ten rodzaj myślenia, które nadały ton następne dwa tysiące lat w Europie i basenie Morza Śródziemnego.
W okresie czasu patrzymy w tym rozdziale, Ateny miał aż 300 tysięcy osób, co czyni go jednym z największych miast na świecie. Około połowa były wolne, jedna trzecia byli niewolnikami, a jedna szósta byli cudzoziemcami (metojków). Wolne mężczyźni dorosłych, którzy mogli głosować liczyła około 50.000.
Sokrates
Sokrates (470-399) był synem rzeźbiarza i położnej i służył z wyróżnieniem w armii ateńskiej podczas starcia Aten ze Spartą. Ożenił się, ale miał skłonność do zakochać się w przystojnych młodych mężczyzn, w szczególności młodego żołnierza o imieniu Alcybiadesa. Był przez wszystkich kont, krótkie i grube, nie biorąc pod uwagę dobrej pielęgnacji i miłośnik wina i rozmowy. Jego słynny uczeń, Platon, nazwał go „najmądrzejszym i justest, a najlepiej wszystkich ludzi, których ja kiedykolwiek znane” (Fedonie).
Był zirytowany sofistów i ich skłonności do nauczania logiki jako środek osiągania końce egocentryczny, a jeszcze bardziej ich promowanie idei, że wszystko jest względne. To była prawda, że kocha, życzenia, a wierzy w.
Filozofia, miłość mądrości, był dla samego święta ścieżka Sokrates, święty Quest – gra nie należy lekceważyć. Wierzył – lub przynajmniej powiedział robił w Meno dialogowym – w reinkarnację wiecznej duszy, który zawierał całą wiedzę. Niestety tracą kontakt z tej wiedzy przy każdym porodzie, a więc musimy o tym przypominać, co już wiemy (zamiast uczenia się czegoś nowego).
Powiedział, że nie nauczy, ale raczej służył, jak jego matka, położnej do prawdy, która jest już w nas! Korzystając z pytaniami i odpowiedziami, aby przypomnieć swoim uczniom wiedzy nazywa położnictwa (położnictwo), dialektyka, czyli metoda Sokratesa.
Jednym z przykładów jego wpływ na filozofii znajduje się w dialogowym Euthyp. Sugeruje on, że to, co należy uznać za dobry czyn nie jest dobre, ponieważ bogowie mówią, że jest, ale jest dobre, ponieważ jest przydatna do nas w naszych wysiłkach, aby być lepsze i szczęśliwsze osób. Oznacza to, że etyka nie jest już kwestią geodezji bogów ani Pismo, co jest dobre lub złe, ale raczej myśleć o życiu. On nawet umieszczone indywidualnego sumienia ponad prawem – dość niebezpieczna pozycja wziąć!
Sokrates sam nigdy nie napisał żadnego z jego pomysłów na dół, lecz zajmuje jego uczniów – bogatych młodzieńców Atenach – w niekończących się rozmów. W zamian za jego nauczaniem, oni z kolei upewnić się, że był pod opieką. Ponieważ twierdził mieć kilka potrzeb, wziął bardzo mało, ku jego rozpaczy Xanthippe za żonę.
Platon zrekonstruowany te dyskusje w wielkim zbiorze pism zwanych dialogach. Trudno jest odróżnić co jest Socrates i co jest w tych dialogach Platona, więc po prostu będziemy omawiać je razem.
Sokrates nie był kochany przez wszystkich, za pomocą dowolnych środków. Jego niekonwencjonalne poglądy polityczne i religijne dała wiodącym obywateli Aten pretekst one potrzebne, aby skazać go na śmierć za zgorszenie moralność młodzieży z miasta. W 399 roku został zobowiązany do picia naparu trucizny cykuty, co zrobił w towarzystwie swoich uczniów. Impreza jest udokumentowana w Apologii Platona.
Końcowe słowa Sokratesa były „Kriton zawdzięczamy kurek do Asklepiosa (boga medycyny). Zapłacić i nie zaniedbuj go.”
Platon
Platon (437-347) został nagrodzony uczeń Sokratesa. Z zamożnej i wpływowej rodziny, jego rzeczywista nazwa była Aristocles – Platon był pseudonim, odnosząc się do jego szerokiego ciała. Gdy miał około dwudziestu, wszedł pod urokiem Sokratesa i postanowił poświęcić się filozofii. Zniszczona przez śmierć Sokratesa, wędrował wokół Grecji i basenu Morza Śródziemnego i został zabrany przez piratów. Jego przyjaciele zbierał pieniądze na okup go z niewoli, ale kiedy został zwolniony bez niego, kupili mu mały właściwość o nazwie Academus do rozpoczęcia szkoły – Akademię, założony w 386 r.
Akademia była bardziej jak Pythagorus’ społeczności – rodzaj quasi-religijne bractwa, gdzie bogaci młodzi mężczyźni studiował matematykę, astronomię, prawo, oraz, oczywiście, filozofii. To było za darmo, w zależności wyłącznie od darowizn. Wierny swoim ideałom, Platon dopuszcza również kobiety do załatwienia! Akademia stanie się centrum greckiej nauki przez prawie tysiąc lat.
Plato może być rozumiana jako idealistyczny i racjonalistyczny, podobnie jak Pythagorus ale znacznie mniej mistyczne. On dzieli rzeczywistość na dwie części: z jednej strony mamy ontos idea lub idealny. To jest ostateczną rzeczywistością, trwałe, wieczne, duchowe. Z drugiej strony, nie ma zjawiska, które jest manifestacją ideału. Zjawiska są występy – rzeczy, ponieważ wydaje się nam – i wiążą się z materii, czasu i przestrzeni.
Zjawiska są iluzje, które Decay i umierają. Ideały są niezmienne, doskonałe. Zjawiska są zdecydowanie gorsze od ideałów! Pomysł trójkącie – decydujące matematyka z nią, formularz lub esencja – jest wieczne. Każda osoba, trójkąt, trójkąty z empirycznym świecie z dnia na dzień, nie są dość idealne: Mogą być trochę krzywy, albo linie trochę gruba, albo kąty nie w porządku …. One tylko w przybliżeniu, że idealny trójkąt, idealnego trójkąta.
Jeśli wydaje się dziwne, aby porozmawiać o idei i ideałów a jakoś bardziej realne niż świat naszych doświadczeń, należy rozważyć naukę. Prawo grawitacji, 1 + 1 = 2 „magnesy przyciągają żelazo,” E = mc2, i tak dalej – są uniwersalne, nie odnosi się do jednego dnia w jednym małym miejscu, ale prawdziwe zawsze i wszędzie! Jeśli wierzysz, że istnieje porządek we wszechświecie, że natura ma ustawowe, wierzysz w idee!
dostępne są do nas przez myśl idei, podczas gdy zjawiska są dla nas dostępne za pośrednictwem naszych zmysłów. Więc, oczywiście, myśl jest znacznie lepsze sposoby, aby dostać się do prawdy. To właśnie sprawia, Platona racjonalistą, w przeciwieństwie do empiryk w epistemologii.
Zmysły mogą tylko daje informacje o ciągle zmieniającym się i niedoskonałym świecie zjawisk, a więc może tylko dostarczyć implikacji o ostatecznej rzeczywistości, a nie sama rzeczywistość. Powód idzie prosto do tego pomysłu. Ty „pamiętać”, albo intuicyjnie rozpoznać prawdę, jak Sokrates zasugerował w dialogowym Meno.
Według Platona, fenomenalny świat dąży by stać się idealny, doskonały, kompletny. Ideały są w tym sensie, motywującej siły. W rzeczywistości, utożsamia się z Bogiem i ideał doskonałej dobroci. Bóg stwarza świat z materii (surowca, materia) i kształtuje się w zależności od jego „plan” lub „plan” – idei czy ideału. Jeśli świat nie jest doskonały, to nie z powodu siły wyższej lub ideałów, ale dlatego, że surowce nie były idealne. Myślę, że można zobaczyć, dlaczego wczesny Kościół chrześcijański wykonane Plato honorowym Christian, choć zmarł trzy i pół wieku przed Chrystusem!
Platon stosuje tę samą dychotomii ludziom: Nie ma ciała, który jest istotny, śmiertelny, a „przeniesione” (ofiarą przyczynowości). Potem jest dusza, która jest idealna, nieśmiertelny i „niewzruszony” (korzystających wolną wolę).
Dusza obejmuje przyczyny, oczywiście, jak również samoświadomość i poczucie moralne. Platon mówi, że dusza będzie zawsze decydują się na dobre, jeśli uznaje to, co jest dobre. Jest to podobna koncepcja dobra i zła jako buddyści: Zamiast złej będącego grzechu, uważa się kwestia ignorancji. Więc ktoś, kto robi coś źle wymaga edukacji, a nie kara.
Dusza jest zasysane do dobra, idealny, a więc jest zasysane do Boga. Stopniowo przesunąć bliżej Boga poprzez reinkarnację, a także w naszym osobistym życiu. Nasz etyczne celem w życiu jest podobieństwo do Boga, aby zbliżyć się do czystej świata idei i idealne, aby wyzwolić się z materii, czasu i przestrzeni, a także stać się bardziej realne w tym głębszy sens. Naszym celem jest, innymi słowy, samorealizacji.
Platon mówi o trzech poziomach przyjemności. Pierwszym z nich jest zmysłowy lub fizycznej przyjemności, z których seks jest doskonałym przykładem. Drugi poziom to zmysłowa przyjemność lub estetyczne, takie jak podziwiając czyjąś urodę lub korzystających z własnej relacji w małżeństwie. Ale najwyższy poziom jest idealny przyjemność, przyjemność umysłu. Tutaj przykładem może być platońska miłość, miłość intelektualnej innej osoby bez skazy przez zaangażowania fizycznego.
Równolegle tych trzech poziomów przyjemności są trzy dusze. Mamy jedną duszę nazwie apetyt, który jest śmiertelny i pochodzi z jelit. Druga dusza lub duch nazywa odwaga. Jest również śmiertelny, a mieszka w sercu. Trzecim powodem jest dusza. Jest nieśmiertelny i przebywa w mózgu. Trzy są nawleczone razem przez mózgowo kanał.
Platon lubi analogii. Apetyt, jak mówi, jest jak dziki koń, bardzo mocny, ale lubi iść własną drogą. Duch jest jak rasowy, rafinowany, dobrze wyszkolony, skierowanej siły. A powodem jest woźnicą, cel skierowany, kierując oba konie zgodnie z jego wolą.
Inne analogie mnożą, zwłaszcza w największe dzieło Platona, Republiki. W Rzeczpospolitej, projektuje (przez Sokratesa) społeczeństwa, aby odkryć sens sprawiedliwości. Wzdłuż drogi, porównuje elementy swego społeczeństwa (utopii, po grecku „nie ma miejsca”) do trzech dusz: Chłopi są podstawą społeczeństwa. Dopóki nie glebę i produkować towary, czyli zadbać o podstawowe apetyty społeczeństwa. Wojownicy reprezentować ducha i odwagę społeczeństwa. A królowie filozof poprowadzić społeczeństwo, jako powód prowadzi nasze życie.
Przed założyć, że jesteśmy po prostu patrząc na greckiej wersji indyjskiego systemu kastowego, uwaga: dzieci Everyone są podniesione razem i przynależność do jednej z trzech poziomach społeczeństwa opiera się na talentach, nie na swoich rodziców biologicznych! Plato obejmuje kobiety i mężczyzn jako równy w tym systemie.
Zostawiam was z kilkoma cytatami:
„Cud jest poczucie filozofa i filozofia zaczyna się w cud.”
„… (I) f pytasz co jest dobre edukacji w ogóle, odpowiedź jest prosta; że edukacja czyni dobrych ludzi i że dobrzy ludzie szlachetnie działać.”
„(I) zrobić dla innych, jak ja to powinni zrobić ze mną.”
„Naszym celem w budowie państwa jest największe szczęście w całości, a nie, że z każdej jednej klasy.”
Arystoteles
Arystoteles (384-322) urodził się w małej greckiej kolonii w Tracji zwanego Stagira. Jego ojciec był lekarzem i służył dziadka Aleksandra Wielkiego. Można przypuszczać, że to jego ojciec, który nauczył go do zainteresowania się szczegółami naturalnego życia.
Był uczniem Platona nagroda, choć nie zgadzał się z nim w wielu punktach. Kiedy Platon zmarł Arystoteles przebywał przez jakiś czas z innym uczniem Platona, który uczynił sobie dyktatora w północnej części Azji Mniejszej. Poślubił córkę dyktatora, Pythias. Przeprowadzili się do Lesbos, gdzie Pythias zmarła rodząc ich jedyne dziecko, córkę. Choć raz żonaty, jego miłość do Pythias nigdy nie umarł, i poprosił, że zostanie pochowany obok siebie.
Przez cztery lata, Arystoteles służył jako nauczyciel trzynastu letniego Aleksandra, syna Filipa Macedońskiego. W 334 roku powrócił do Aten i założył szkołę filozofii zespołu budynków o nazwie Liceum (z nazwą Apollo, „pasterz”). Piękne tereny i chodniki pokryte były sprzyjające leniwe dyskusji chodzeniem, więc uczniowie byli znani jako peripatoi („pokryte”) chodniki.
Po pierwsze, musimy zwrócić uwagę, że Arystoteles był tak samo naukowiec jako filozof. Był nieskończenie zafascynowany naturą i Przeszliśmy długą drogę w kierunku klasyfikacji roślin i zwierząt z Grecji. Był równie zainteresowany studiowania anatomii zwierząt i ich zachowanie w środowisku naturalnym.
Arystoteles również dość dużo wynalazł nowoczesną logikę. Z wyjątkiem jego symbolicznej formie, to jest w zasadzie taka sama dzisiaj.
Zacznijmy od metafizyki: Chociaż Platon oddziela stale zmieniających świat zjawisk od prawdziwego i wiecznego idealnej rzeczywistości, Arystoteles wskazuje, że ideał jest znaleźć „wewnątrz” zjawisk, uniwersalia „wewnątrz” szczegółowych.
Co Platon nazywa pomysł lub idealny, Arystoteles nazywa istotę, a jego przeciwieństwem, on dalej sprawa. Materia jest bez kształtu lub formy lub celu. To jest po prostu „rzeczy.” Czysty potencjał, nie rzeczywistość. Istotą jest to, co zapewnia kształt lub formę lub cel znaczenia. Istotą jest „idealny”, „kompletny”, ale to nie ma substancji, brak solidności. Istota i sprawa potrzebują siebie nawzajem!
Istotą realizuje („sprawia, że prawdziwy”) sprawy. Proces ten ruch z bezkształtnej rzeczy do zakończenia bytu, nazywa entelechia, których niektóre przetłumaczyć jako urzeczywistnienie.
Istnieją cztery przyczyny, które przyczyniają się do ruchu entelechią. Są to odpowiedzi na pytanie „dlaczego?” Lub „Co to jest wytłumaczenie tego?”
1. Materiał przyczyna: coś, co jest zrobione.
2. przyczyną sprawczą: ruch lub energia, która zmienia sprawę.
3. formalna przyczyna: Rzecz w kształt, forma, czy istota; jego definicja.
4. Ostateczna przyczyna: jej przyczyny, jego cel, intencja za nim.
1. Materiał przyczyna: sprawa Rzecz lub substancja. Dlaczego posąg z brązu? Metal jest wykonana. Dziś znaleźć nacisk na materialnej przyczynowości w redukcjonizmu, wyjaśniając, na przykład, myśli w kategoriach aktywności neuronowej, uczucia jeśli chodzi o hormony, itd. Często zejść „poziom”, ponieważ nie możemy wyjaśnić coś na poziomie to co.
2. przyczyną sprawczą: Ruch lub energia, która zmienia sprawę. Dlaczego pomnik? Siły niezbędne do pracy brąz, młotek, ciepło, energię …. To jest to, co współczesna nauka skupia się na, do punktu, w którym to właśnie przyczyna teraz dąży do myśli, wyłącznie. Należy pamiętać, że współczesna psychologia zazwyczaj opiera się na redukcjonizmu w celu znalezienia skutecznych przyczyny. Ale to nie zawsze jest tak: Freud, na przykład, rozmawialiśmy o psychoseksualnego energii i Skinner mówił o bodźca i reakcji.
3. formalna przyczyna: Rzecz w kształt, forma, definicja, czy istota. Dlaczego pomnik? Ze względu na planie rzeźbiarz miał w brązie, to kształt lub formę, nie-losowe zamawianie na jego sprawa. W psychologii, widzimy niektórzy teoretycy skupić się na strukturze – Piaget i jego schemat, na przykład. Inni mówią o strukturze wrodzonej w kodzie genetycznym, albo o skryptach poznawczych.
4. Ostateczna przyczyna: koniec, cel, celowość rzeczy. Dlaczego pomnik? Celem niego, intencją za co. To był popularny wśród średniowiecznych uczonych: Szukali ostatecznego ostatecznej przyczyny, ostatecznym celem wszelkiej egzystencji, którą oczywiście oznaczonego Boga! Należy zauważyć, że poza nauk ścisłych, często jest to rodzaj przyczyny jesteśmy najbardziej zainteresowani: Dlaczego on to, co jest jego cel lub zamiar? Np w prawo, kula mogła być „skuteczny” przyczyną śmierci, ale intencją osoby pociągnięcie za spust to, czym jesteśmy zainteresowani. Kiedy mówimy o intencje, cele, wartości, i tak dalej, mówimy o ostatecznych przyczyn.
Arystoteles napisał pierwszą książkę o psychologii (jako osobny temat z resztą filozofii). Nazwano to, odpowiednio, §Psyche, z greckiego „o umyśle i duszy.” Jest lepiej znany w łacińskiej formie, De Anima. W tej książce znajdujemy pierwsze wzmianki o wielu pomysłów, które są podstawowe dla psychologii dzisiaj, takich jak prawa zrzeszania się.
W nim, mówi umysł czy dusza jest „pierwszym entelechia” ciała, „przyczyna i zasady” ciała, realizacja organizmie. Możemy umieścić go tak: Umysł jest celowe funkcjonowanie układu nerwowego.
Jak Platon, on zakłada trzy rodzaje dusz, choć nieco inaczej zdefiniowane. Dusza istnieje roślina, której istotą jest odżywianie. Wtedy istnieje dusza zwierzęca, która zawiera podstawowe odczucia, pragnienie, ból i przyjemność, i zdolność do powodowania ruchu. Ostatni, ale nie najmniej, jest dusza ludzka. Istotą ludzkiej duszy jest, oczywiście, powód. Sugeruje on, że być może to ostatnia dusza jest zdolna do istnienia oprócz ciała.
On zapowiadał wiele pojęć, które stały się popularne tylko dwa tysiące lat później. Libido, na przykład: „We wszystkich zwierząt … jest to najbardziej naturalna funkcja spłodzić inna istota podobna do siebie … aby osiągnąć to w miarę możliwości, nieśmiertelne i boskie …. Jest to ostateczna przyczyna wszystkich stworzeń naturalnego życia.”
I walka z id i ego: „Istnieją dwa uprawnienia w duszy, które wydają się być w ruchu – pragnienie siły i rozumu. Ale pragnienie skłania działania z naruszeniem powodu … pragnienie … może być nie tak.”
A zasada zasada przyjemności i rzeczywistość: „Mimo pragnienia powstają które są przeciwne do siebie, jak to jest w przypadku, gdy powód i apetyt są przeciwni, zdarza się tylko w istot obdarzonych poczuciem czasu. Z powodów, ze względu na przyszłość, każe nam się oprzeć, a pragnienie odniesieniu do teraźniejszości; chwilowo przyjemne wydaje się to jako absolutnie przyjemny i absolutnie dobre, ponieważ nie widzą przyszłość.”
I wreszcie, samorealizacji: Zaczynamy jak widziały sprawę w łonie matki, a przez lata rozwoju i uczenia się, stajemy się dojrzali dorośli, zawsze sięgając do perfekcji. „Tak dobre, zostało dobrze wyjaśnione, przy którym wszystko zmierza.”
© Copyright 2000, 2009, George C. Boeree